Spotkanie z mediatorem jest w swej istocie zaangażowaniem obcej osoby do rodzinnego konfliktu i wymaga nie tylko przeznaczenia na nie czasu oraz pieniędzy. Przede wszystkim warto przygotować się do takich rozmów. Aby sprawnie się porozumieć musimy dokładnie wiedzieć czego chcemy i oczekujemy.
Musimy pamiętać, że mediator jest tylko opiekunem procesu komunikacji, ale nie wie co dla ciebie jest w tej sprawie najważniejsze. Dlatego każdy, kto staje jako strona do mediacji powinien wiedzieć czego chce bardziej, czego mniej a z czego może zrezygnować.
Dlaczego jest to tak ważne? Jeśli przystępujemy do mediacji z oczekiwaniem na propozycje z drugiej strony, może okazać się, że nie jesteśmy w stanie podjąć negocjacji bo gubimy się we własnych odczuciach. Negocjujący, który nie rozpoznał swoich priorytetów ma wrażenie, że z niczego nie może ustąpić, bo wtedy poniesie całkowitą klęskę.
Tymczasem dobrze jest zdać sobie sprawę z tego, że dobre porozumienie, to takie, gdzie w jakiś sposób ustąpiły obie strony. Tylko wtedy jest ono trwałe i stabilne.
Drobne kontrowersje pojawiające się później nie odnawiają całego konfliktu wraz z oskarżaniem i wypominaniem. Łatwiej są rozwiązywane jako oddzielne problemy, raczej natury technicznej, niż osobistej, emocjonalnej, czy światopoglądowej.
Efekt zagubienia i niemożności pójścia na ustępstwa może pojawić się także wtedy, gdy do jednej ze stron dociera nagle nieuchronność wydarzeń i w konsekwencji życiowe zmiany.
Wtedy zgoda na jakiekolwiek ustępstwo kojarzy się z poczuciem, że to właśnie zapoczątkuje lawinę zmian, na którą wewnętrznie nie ma przyzwolenia.
Wtedy być może warto poważnie zastanowić się nad przełożeniem dalszych mediacji na następny termin. Czasem do zrozumienia i zaakceptowania pewnych zdarzeń potrzeba trochę czasu.