Problemy z dziećmi pojawiają się nie tylko przy rozwodzie, są one stałym elementem życia rodzinnego. Dzieci muszą badać granice, próbować rożnych sposobów radzenia sobie w relacjach, a rodzina jest naturalnym poligonem takich ćwiczeń. Jeśli jakieś dzieci są całkiem bezproblemowe, być może w domu panuje taki rygor, że obawiają się one powodowania konfliktów lub przeciwstawienia się rodzicom. Może także ze swoimi prawdziwymi pragnieniami zeszły do podziemia. Być może konflikty w domu pojawią się z pewnym opóźnieniem, ale nie ma co łudzić się, że nie wystąpią nigdy.
Problemy wynikają z progów rozwojowych, socjalizacji oraz reakcji na stan, w jakim znajduje się rodzina. Dlatego rozwód i związane z tym emocje, także zanim jeszcze dojdzie podjęcia decyzji o formalnym rozstaniu, w bardzo intensywny sposób wpływają na stan psychiczny i emocjonalny dziecka.
Oczywiście najlepsze, co można zrobić by pomóc dziecku, to zadbać o własny stan emocjonalny. Odciąża to dziecko, które, gdy rodzice są w głębokim konflikcie, stara się często zjednoczyć ich we wspólnym działaniu. Staje się niegrzeczne, sprawia problemy nauczycielom, a nawet zaczyna chorować. Wszystko po to, żeby rodzice mieli ważny problem, który muszą rozwiązać razem.
Problemy z dziećmi pojawiają się także wtedy, gdy rodzina jest w stabilnym stanie, a rodzice nie są w konflikcie. Często jest to związane z naturalnym dążeniem dzieci do ograniczania wpływu rodziców na ich życie, z dążeniem do samodzielności. Oczywiście błędem wychowawczym jest pozwalać dziecku zbyt szybko na zbyt wiele. Dążenie do samodzielności jest dobre, jednak powinno łączyć się z nauką odpowiedzialności. Samodzielność jest formą uznania gotowości do odpowiadania za swoje czyny. Dlatego idealnym wzorem na dorosłość jest dorosłość = wolność + odpowiedzialność.