Zazwyczaj do decyzji o rozstaniu najpierw dojrzewa jedna osoba. Druga wciąż pozostaje w nadziei, że związek uda sie uratować.
Warto wiedzieć, że ta nierównowaga ma wielkie znaczenie dla sposobu, w jaki dojdzie do rozstania. Osoba odchodząca chce zaakceptowania, a nawet uznana za najlepszą z możliwych. Nawet jeśli w szoku druga osoba przyjmie ten punkt widzenia, z czasem może wycofać się ze zbyt szybko poczynionych ustaleń.
Dobrze jest pozwolić osobie zostawianej przechodzić przez etapy uświadamiania sobie rozstania, godzenia się z tym i układaniem sobie życia na nowo. Pomaga w tym nie tylko czas, ale także nie dawanie nadziei – czasem zwykłe akty życzliwości odbierane są jako przejawy bliskości.
Spotkania mediacyjne dotyczące negocjacji warunków rozstania mogą być jednym z takich kroków. Każdy może zgłosić istotne dla siebie elementy takie jak:
- terminy wyprowadzek
- podział dóbr, pamiątek, finansów
- miejsce zamieszkania
- opieka nad dzieckiem/ dziećmi
- Sposób podejmowania decyzji wychowawczych
- kwoty i formy finansowania dziecka/ dzieci
- sposób i termin składania pozwu
- Zbudowanie porozumienia mediacyjnego, które może być złożone do sądu razem z pozwem.
Dla niektórych osób znaczenie ma także wyjaśnienie sobie przyczyn rozstania , aby negatywne emocje nie wpływały na relacje rodziców między sobą. Dla dzieci negatywne nastawienie rodziców do siebie jest bardzo trudne i powoduje sporo stresu. Niekiedy pomocna staje się „terapia porozstaniowa” , która często pozwala wyczyścić emocje, dzięki czemu współpraca rodzicielska staje się o wiele łatwiejsza.